بررسی رابطه سبک زندگی و گرایش به طلاق توافقی در بین شهروندان شهر رشت

اگر تغییر در سبک زندگی را راهی برای باز اندیشی در ارزش‌ها و نگرش‌های افراد بدانیم، می‌توانیم تفاوتهای افراد در زمینه نگرش نسبت به طلاق توافقی را که نوعی باز تعریف در طلاق سنتی است بهتر درک کنیم. هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک زندگی و نگرش به طلاق توافقی در بین شهروندان شهر رشت است. روش تحقیق پیمایشی بوده که در فرایند آن 400 نفر از شهروندان 18 ساله و بالاتر در شهر رشت با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه محقق‌ساخته بوده که اعتبار آن از طریق اعتبار سازه‌ای و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌های تحقیق نشان دادند که بین ابعاد سبک زندگی (مصرف فرهنگی، مدیریت بدن و مصرف رسانه‌ای) با گرایش به طلاق توافقی همبستگی معنی‌داری وجود دارد؛ یعنی هر چه مصرف فرهنگی بالاتر، اِعمال مدیریت بدن و مصرف رسانه‌ای بیشتر باشد افراد گرایش بیشتری به طلاق توافقی دارند. با کنترل متغیرهای زمینه‌ای از قبیل سن، جنس و تأهل، شدت این رابطه تعدیل می‌شود، به نحوی که بین متأهلین و افراد 44 ساله و بالاتر شدت رابطه بین متغیرهای سبک زندگی و گرایش به طلاق توافقی بالاتر است.